Το ιστορικό Περιοδικό Λόγου και Τέχνης ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΣ και η εκδότρια-διευθύντρια Σταματία Καππέ, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού & Επιστημών Δ. Λαρισαίων, στο πλαίσιο του αφιερώματος «Θεσσαλοί Ζωγράφοι», παρουσιάζει το έργο του Ζωγράφου-Γλύπτη, Ζήση Τσαπράζη σε μια αναδρομική ατομική έκθεσή του, στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λάρισας – Αίθουσα Τάκης Τλούπας από τις 16 έως τις 31 Οκτωβρίου 2023.
Η κ. Σταματία Καππέ, παρουσίασε στη Θεσσαλία τηλεόραση το έργο του ζωγράφου Ζήση Τσαπράζη, στο πλαίσιο της εκπομπής «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ», «ΘΕΣΣΑΛΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ που δεν βρίσκονται στη ζωή», με την κ. Δήμητρα Μπαρδάνη.
Ο Ζωγράφος-Γλύπτης Ζήσης Τσαπράζης
Το ζωγραφικό έργο που άφησε ο Ζήσης Τσαπράζης, είναι σημαντικό, αξιόλογο και αξιοθαύμαστο. Βρίσκεται σε ντόπιες ιδιωτικές συλλογές, όπως επίσης έργα του διαθέτει η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας, τα οποία είχε στην κατοχή του ο φιλότεχνος γιατρός Γ. Ι. Κατσίγρας, που πλούτιζε συνεχώς την πολύτιμη συλλογή του από έργα ζωγράφων από όλη τη χώρα, αλλά και ντόπιων καλλιτεχνών της εποχής.
Ένας από αυτούς είναι και ο Ζ. Τσαπράζης τον οποίο εμπιστεύτηκε στο εκκλησάκι της Ιατρικής σχολής, που βρίσκεται στην πλατεία Ταχυδρομείου στη Λάρισα, όπου δημιούργησε τις γύψινες διακοσμήσεις και τις αγιογραφίες.
Τα έργα του, ζωγραφισμένα με ποικίλα υλικά όπως (λάδια, κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή τα Rembrandt, ποιότητας με αποχρώσεις φωτεινές, τέμπερες, μολύβια, κ.ά.) μπορούμε να τα εντάξουμε σε Τοπιογραφίες, θεσσαλικά τοπία του κάμπου όπως πολλοί αξιόλογοι Θεσσαλοί ζωγράφοι της εποχής του μετέφεραν στον καμβά, αλλά και νεκρές φύσεις, που θυμίζουν Ελλάδα, με διάφορα φρούτα μήλα, κυδώνια, σταφύλια, αλλά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης της ελληνικής οικογένειας.
Ο Ζήσης Τσαπράζης από αριστοτέχνης τοπιογράφος, προβάλει ακόμη στα έργα του ηθογραφικές σκηνές μιας αλλοτινής εποχής που αντίκριζε κανείς στην ύπαιθρο μερικές δεκαετίες πριν (η γιαγιά που πλέκει στην αυλή, η άμαξα στην εξοχή με τους Ρομά, κ.ά.). Έργα ηθογραφικού χαρακτήρα, που μας διδάσκουν και μας εκπαιδεύουν να καταλάβουμε και να εμβαθύνουμε στην ελληνική καθημερινότητα και πραγματικότητα, που προκαλούν το συναίσθημα, έργα υψηλής τέχνης και τεχνοτροπίας.
Σκιαγραφεί επίσης τα πορτρέτα του με αριστοτεχνικό τρόπο, αυτοπροσωπογραφίες αλλά και προσωπογραφίες των προσφιλών και αγαπημένων του προσώπων, όπως η προσωπογραφία του μικρού Κώστα του εγγονού του, αλλά και της εγγονής του Βίκυς.
Μας μιλάει μέσα από την τέχνη του, μας γεννάει συναισθήματα, χαράς αλλά και πληρότητας, μας προβληματίζει, μας γεμίζει με σκέψεις, φιλοσοφικές αναζητήσεις, καλλιεργεί αξίες, ιδεολογία, την κοσμοθεωρία μέσα από τη ματιά του Ζ. Τσαπράζη. Μας ωθούν τα έργα του στην αυτογνωσία και επικοινωνεί μαζί μας μέσω αυτών εμπλουτίζοντας τον συναισθηματικό μας κόσμο.
Σταματία Καππέ
Ο Ζήσης Τσαπράζης γεννήθηκε το 1911 στη Λάρισα. Έχει μια κόρη η οποία είναι υιοθετημένη, την Ιωάννα ή Γιαννούλα και δυο εγγόνια τον Κώστα και την Ευαγγελία. Το 1929 φοίτησε στην Ανωτέρα Σχολή Καλών Τεχνών με υποτροφία του Δήμου επί Δημαρχίας του κ. Μιχάλη Σάπκα.
Στη Σχολή ευτύχησε να έχει σπουδαίους καθηγητές τόσο στη ζωγραφική όσο και στη γλυπτική γι’ αυτό είχε την δυνατότητα να φτιάχνει γύψινες διακοσμήσεις, και να σχεδιάζει τις μήτρες. Αποφοίτησε από αυτή το 1934.
Γίνεται για ένα διάστημα καλλιτεχνικός σύμβουλος στην Έκθεση Θεσσαλονίκης. Το πρώτο του εργαστήριο στη Λάρισα στήθηκε δίπλα από τον κινηματογράφο “Πάλλας”, για να μεταφερθεί αργότερα στην οδό Φιλελλήνων και έπειτα στη οδό Ολύμπου. Ήταν φίλος και έκανε παρέα με τον γνωστό ζωγράφο Δ. Κατσικογιάννη και διατηρούσε σπίτι και έργα που εκείνος του χάρισε ως δώρα. Αλλά και με όλους τους γνωστούς Θεσσαλούς ζωγράφους της εποχής δεν έπαυε να έχει σχέσεις, Γιολδάση, Αστεριάδη.
Δίδαξε ως καθηγητής Τεχνικών, πολλών Λαρισαίων που φοίτησαν σε σχολεία της εποχής του στη Λάρισα, (Αρσάκειο, Νυχτερινή εμπορική σχολή, και στο λύκειο του Μπόκορη). Εικονογράφησε διάφορα βιβλία και έκανε εκθέσεις ζωγραφικής. Μεταξύ των άλλων έλαβε μέρος και στην Πανελλήνια Έκθεση Ζωγραφικής στο Ζάππειο το 1973.
Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές φιλοτέχνων της πόλης μας, καθώς και 14 έργα του στην Πινακοθήκη της Λάρισας, προερχόμενα από τη συλλογή του Γεωργίου Ι. Κατσίγρα. Πέθανε το 1975 στη Λάρισα.
