Το τι άποψη έχουν οι πολίτες για τον ΓΑΠ (ολογράφως Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου) αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις εκλογές του 2012 εκεί όπου το ΠΑΣΟΚ από πρώτο κόμμα κατέληξε τρίτο.
Μάταια προσπάθησε ο Βενιζέλος με την “Ελιά” και μετέπειτα η Φώφη Γεννηματά με το Κίνημα Αλλαγής να αλλάξουν την κατάσταση. Διότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει πάρει τον δρόμο του και έχει επαναπαυθεί – κρυπτόμενο – μέσα στο ΚΙΝΑΛ του 8%.
Πληρώνει τα τόσα συνεχόμενα λάθη του παρελθόντος και το γεγονός ότι μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν κατάφερε να βρει έναν τόσο κατάλληλο και μεγάλο λαοπλάνο με ηγετικό εκτόπισμα να τραβήξει εμπρός. Η περίοδος Σημίτη ήταν απλά οι αναλαμπές μιας λαμπρής εποχής των “παχιών αγελάδων” που έφευγε, ο δήθεν “εκσυγχρονισμός” ήταν απλά έργα με κονδύλια που μοίραζε σαν ζεστά τυροπιτάκια η Ε.Ε. συν την υποχρέωση για έργα που είχαμε εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο μέσος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν αντιμετώπισε την πολιτική κατάσταση με ιδιαίτερη σοβαρότητα, γι’ αυτό είτε κατάντησε ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ – κρίνοντας ότι ο Τσίπρας έχει ηγετικά χαρακτηριστικά – είτε ψηφοφόρος της ΝΔ αναζητώντας σοβαρότητα, είτε ανεβάζει στα σόσιαλ μίντιά του εικόνες από το… παλιό ΠΑΣΟΚ το Ορθόδοξο, αναπολώντας της παλιές εποχές που στο μυαλό του η καλοπέραση και οι χαμηλές τιμές στη βενζίνη και τα τσιγάρα έχουν αποτυπωθεί ως επίτευγμα του ΠΑΣΟΚ.
Άλλωστε και ο Αλέξης Τσίπρας συνταγή ΠΑΣΟΚ 1981 ακολούθησε, απλά δεν είχε την κατάλληλη περίοδο πολιτικής ηρεμίας για να εδραιωθεί σαν καθεστώς παρέα με τον Καμμένο. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει με πάταγο
Γιατί στην ουσία ο μέσος ΠΑΣΟΚτζής ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τον σοσιαλισμό αλλά για το βόλεμα και είχε την ψευδαίσθηση πως αντίπαλο είχε την “επάρατη δεξιά”.
Κάποιοι γηραιότεροι φυσικά – παραμένουν πιστοί στρατιώτες στο ΠΑΣΟΚ αλλά το θέμα είναι τι θα αποφασίσουν οι νεότεροι υποστηρικτές του κινήματος. Γιατί αυτοί είναι το παρόν και το μέλλον.
Θα στηρίξουν Ανδρουλάκη ή Χρηστίδη ως νεότερους εκπροσώπους της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, θα στηρίξουν Λοβέρδο για επιστροφή στα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ ή θα τους κερδίσει ο τύπος που έβαλε υπογραφή για να υποστηρίξει τον εαυτό του; Τον άνθρωπο που πήγε να βάλει την αλυσίδα του ποδηλάτου του εν κινήσει; Τον άνθρωπο που χρέωσε το ίδιο του το κόμμα και έπαιζε με το έλλειμα για να βάλει την Ελλάδα στο ΔΝΤ με διάγγελμα από το Καστελόριζο;
Με λίγα λόγια μένει να φανεί πόση σοβαρότητα έχει σήμερα ένας κόσμος που το 2004 κλήθηκε να εκλέξει τον ΓΑΠ σε μια εσωκομματική εκλογική διαδικασία όπου κατέβηκε μοναδικός υποψήφιος! Η μόνη διαφορά του τότε με το τώρα είναι πως το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον στραμμένα τα φώτα πάνω του αλλά είναι απλά μια καταχώρηση στις μέσα σελίδες των εφημερίδων και των sites. Στο χέρι τους να αποδείξουν λοιπόν – αν θέλουν το κίνημά τους πρωταγωνιστικό και ανταγωνιστικό.
Οψόμεθα…
Α.Π.
