Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας φιλοξενεί στη Λάρισα την Θεατρική Ομάδα του ΠΑΜΕ, το Σάββατο που μας έρχεται 18 Σεπτέμβρη. Θα παρουσιάσουν την Τραγωδία του Ευριπίδη «ΤΡΩΑΔΕΣ» στο υπαίθριο θεατράκι του Πάρκου Χρωμάτων – Χατζηχαλάρ (πίσω από το γηροκομείο) στις 8 το βράδυ.
Είναι μια θεατρική ομάδα η οποία συγκροτήθηκε το 2008 κι αποτελείται από εργαζόμενους, συνδικαλιστές, μέλη σωματείων από την Αθήνα. Ανθρώπους που δίνουν καθημερινά την μάχη σε χώρους δουλειάς μαζί με τους συναδέλφους τους για το δίκιο της εργατικής τάξης. Που με πολύ αγάπη, μεράκι, κέφι ανοίγουν δρόμους και στον πολιτισμό. Με αυτή την διάθεση ετοίμασαν αυτό το έργο. Να σημειώσουμε πως στην πορεία αυτών των χρόνων έχει ανεβάσει έργα όπως τον «Εχθρό λαό» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, τις “Γειτονιές του Κόσμου” του Γιάννη Ρίτσου, το “Τρόμος και Αθλιότητα του Γ’ Ράιχ” και «Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπρέχτ κα.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση: «Θέατρο λοιπόν από εργαζόμενους για όλο τον εργατόκοσμο ,τον λαό της περιοχής μας. Τονίζοντας πως η τέχνη, ο πολιτισμός δεν είναι ούτε για ειδικούς, ούτε για λίγους. Αυτό το έδειξε πρώτος ο Μπρέχτ, το έδειξαν δημιουργοί όπως ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης με τις δημιουργίες τους. Φέρνοντας κοντά στους απλούς ανθρώπους έργα μεγάλων δημιουργών.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα,, το ΠΑΜΕ βλέπει την Τέχνη και τον Πολιτισμό ως λαϊκό δικαίωμα και την πάλη για τη διεκδίκησή τους ως μέρος της ταξικής πάλης, του αγώνα των εργατών και του εργαζόμενου λαού όχι μόνο κόντρα στα σκουπίδια της πολιτιστικής βιομηχανίας αλλά και ως μέσο εμψύχωσης, διαπαιδαγώγησης, καλλιτεχνικής έκφρασης. Εργαλείο για το δυνάμωμα της ταξικής πάλης.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος είναι δεμένη με την πολιτιστική έκφραση και μας έχει αφήσει πλούσια πείρα και πλούσιο υλικό για το πώς οργανωνόταν οι πολιτιστικές ομάδες και τι επετύγχαναν στα βουνά με τους αντάρτες στα ξερονήσια, στις φυλακές. Σε όλες τις δύσκολες στιγμές ξεπηδούσαν ομάδες, οι οποίες με αυτοσχέδια ή έντεχνα σχήματα βοηθούσαν στην οργάνωση και την κλιμάκωση του αγώνα και ανέβαζαν το αγωνιστικό φρόνημα.
Το ΠΑΜΕ, οι Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα , τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αγωνίζονται για να μπορέσει η εργατική τάξη να κατακτήσει αυτά που παράγει, αυτά που της ανήκουν. Η τέχνη, ο πολιτισμός είναι εφόδια, είναι τρόπος σκέψης, είναι στάση ζωής. Όμως στα χέρια των καπιταλιστών έχουν μία και μοναδική ερμηνεία: εμπόρευμα – κέρδος. Είναι καθήκον μας να καλλιεργούμε αντιστάσεις στην πολιτιστική σαπίλα και να προάγουμε τον πολιτισμό που καλλιεργεί θετικά τον άνθρωπο, τον πολιτισμό που αφυπνίζει συνειδήσεις.
Έχει σημασία να αναφέρουμε βέβαια πως δεν είναι η πρώτη φορά που το Εργατικό Κέντρο Λάρισας παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες . Ακριβώς γιατί μοιραζόμαστε την ίδια αυτή πεποίθηση, τον ίδιο προσανατολισμό τα προηγούμενα χρόνια δημιουργήθηκε κι εδώ θεατρική ομάδα, ανέβηκαν έργα που απόλαυσαν οι εργαζόμενοι της πόλης μας. Φιλοδοξούμε καθώς παραμένει στόχος και της σημερινής διοίκησης να έχει συνέχεια αυτή η προσπάθειά μας το επόμενο διάστημα.
Λίγα λόγια για το έργο….
Οι Τρωάδες είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Είναι ένα έργο με φόντο τον πόλεμο, όχι μόνο εξαιτίας της θεματικής του, αλλά και λόγω της ιστορικής πραγματικότητας της εποχής που γράφτηκε. Μία από τις σκληρότερες γενοκτονίες της αρχαιότητας, η καταστροφή της Μήλου, η σφαγή των Μηλίων, είχε συντελεσθεί, γεγονός αποτρόπαιο που απετέλεσε το στίγμα της Αθήνας…..
Οι Τρωάδες αποτελούν μια κραυγή διαμαρτυρίας κατά της αυθαιρεσίας των νικητών απέναντι στους ηττημένους. Απέναντι σ’ αυτούς που οδηγούν τους λαούς, στην κάθε είδους αιχμαλωσία και τη δουλεία. Αυτούς που ταπεινώνουν, βιάζουν, θανατώνουν και εξευτελίζουν, νέους, γέρους, παιδιά.
Οι φωνές των Τρωάδων φτάνουν ως τις μέρες μας φέρνοντας μαζί τους την καταγγελία όλων όσων μέσα στους αιώνες έπεσαν ματαίως στα πεδία των μαχών πολεμώντας κάτω από ξένη σημαία. Όλων όσων εξαφανίστηκαν, χάθηκαν και δεν αποχαιρετίστηκαν. Όλων των γυναικών που έχασαν την ανθρώπινη υπόστασή τους και έγιναν σάρκα προς τέρψη των ισχυρών. Όλων των μανάδων που έκλαψαν πάνω από το νεκρό σώμα του παιδιού τους. Όλων των παιδιών που δεν πρόλαβαν το χρόνο που τους δόθηκε γιατί το μέλλον τους απείλησε μια βάρβαρη και παρωχημένη εξουσία. Τροία, Μήλος, ……..Συρία, Αφγανιστάν….
Υψώνουμε τη φωνή μας, τη φωνή της εργατικής τάξης και μέσα από το διαχρονικό έργο και το δριμύ κατηγορώ του Ευριπίδη. Εντάσσουμε το θέατρο από εργάτες για εργάτες, στον καθημερινό αγώνα που δίνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, για να οργανωθεί η πάλη, κόντρα στο εκμεταλλευτικό σύστημα, για τον πολιτισμό και τη ζωή που δικαιούμαστε.
Αξιοποιούμε την τέχνη και τον πολιτισμό που εμείς επιλέγουμε για να σμιλέψουμε συνειδήσεις και να ομορφύνουμε τον κόσμο γύρω μας. Έτσι όπως πραγματικά εμείς ονειρευόμαστε.
Καλούμε τους εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους , τους νέους, κάθε λαϊκή οικογένεια της πόλης και της περιοχής μας να αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια τέτοια παράσταση.
Η είσοδος στην παράσταση είναι δωρεάν.»
