Η γκαλερί σύγχρονης τέχνης Braggart Gallery, παρουσιάζει την ατομική έκθεση του εικαστικού Δημήτρη Παλάντζα, σε επιμέλεια Γιάννη Μήτρου, με τίτλο Αντι–στάθμιση διάρκειας 22 – 12 Απριλίου 2024 στο art box, Παπακυριαζή & Σκαρλάτου Σούτσου στη Λάρισα. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Παρασκευή 22 Μαρτίου στις 19:30.
Ποιο είναι το όριο της στάθμης του νερού ώστε να μην πλημμυρίσω; Ποιο είναι το όριο της στάθμης του θυμικού ώστε να μην οργιστώ; Ποιο είναι το όριο της στάθμης της πολιτικής ανηθικότητας ώστε να αναδυθεί μια πολιτική της ανατροπής; Και τελικά ποιο είναι το όριο της καλλιτεχνικής πράξης ώστε να προκύψει μια αισθητική που συμπλέκεται με το πολιτικό χωρίς να εργαλειοποιεί την τέχνη ως τέτοια;
Ο Δημήτρης Παλάντζας είναι ένας ενεργός καλλιτέχνης, που με μαεστρία χειρίζεται το υλικό του μέσα από μια οικογενειακή σιδηρουργική παράδοση ενώ με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζει και άλλα μέσα όπως την χαρακτική. Στον ίδιο χρόνο είναι ένα ενεργό πολιτικά υποκείμενο που από θέση ενεργοποιεί την αισθητική φόρμα σε συνάρτηση με ένα κοινωνικο-πολιτικό τέτοιο στο μέτρο πάντα της λογικής του μετα-σχολίου. Επίσης είναι πολίτης του μεγάλου κάμπου της Λάρισας, του πρόσφατα πλημμυρισμένου κάμπου και βίωσε την καταστροφή σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Μια «βουβή καταστροφή» όπως αναφέρει αλλά με γιγάντιο κρότο, προσθέτω. Ο Παλάντζας ανιχνεύει αυτό το συλλογικό τραύμα και αναζητά μέσα από το συμβολικό που προκύπτει από την μορφή, τον τρόπο μιας αφύπνισης. Τον τρόπο που η τέχνη συμβάλλει στην ενεργοποίηση του πραγματικού πολίτη. Εδώ η «χειρονομία» του δημιουργού ανιχνεύει με εξαιρετικό τρόπο το όριο ανάμεσα στην λειτουργική αισθητική του επαναχρησιμοποιημένου υλικού με το αισθητικό ως αποτέλεσμα της «ιδιο-γλώσσας» που έχει παράγει ο ίδιος.
Οι κατασκευές του ως εννοιακές σχέσεις μεταξύ φορτισμένων σημασιολογικά στοιχείων στοχεύουν σε αυτό που αποκαλεί «δυσλειτουργία». Πρόκειται για μια μη-λειτουργική κατασκευή αντικειμένων τέχνης που απεικονίζει το μη-λειτουργικό πραγματικό του κοινωνικού ως απόρροια ενός δομικού φόβου απέναντι σε αυτό που επέρχεται. Όχι μόνο ως αποτέλεσμα μιας φυσικής καταστροφής αλλά κυρίως ως μια καταστροφική παρέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα προερχόμενη από φαύλες πολιτικές που αδρανοποιούν την εν δυνάμει συλλογική αντίδραση και αντίσταση. Μια αντίσταση που αποτελεί μετωνυμία της αντιστάθμισης. Τα έργα του Παλάντζα λοιπόν είναι αντισταθμιστικά είτε αναφέρονται στο καθεαυτό της καλλιτεχνικής δημιουργίας και στην διερώτηση «τι είναι ένα έργο τέχνης σήμερα;» είτε διαλεκτικοποιούν το πολιτικό με το αισθητικό. Η «μεταλλική βρύση» πάνω στο μεταλλικό επίπεδο αποτελεί μια επίκληση στο συμβολικό που στο συλλογικό ασυνείδητο αρθρώνεται με το πραγματικό του πλημμυρικού συμβάντος και το κοινωνικό φαντασιακό της πόλης που «βουλιάζει» στην μη-πράξη ενώ οι λεπτές μεταλλικές του επιφάνειες με μινιμαλιστική θαυμαστή απόδοση επενεργούν ως ένα μετα-σχόλιο πάνω σε αυτό που o Fredric Jameson, στην κριτική του πάνω στο μετα-μοντέρνο, ονομάζει έλλειψη του «βάθους» ως ένα αποτέλεσμα της ανιστορικής σχέσης του υποκειμένου με το παραγόμενο έργο. Μια σχέση που προκύπτει από την «πολιτισμική λογική του ύστερου καπιταλισμού». Ο Παλάντζας όμως συνομιλεί διακριτικά με την ιστορία και θεωρεί μέσα από έργο του ότι το υποκείμενο της ιστορίας έχει την δυνατότητα να ξεπεράσει το φόβο του φόβου της δράσης και να επιλέξει τον δρόμο της ελευθερίας του. Ή καλύτερα της χειραφέτησης του. Τα χαρακτικά του που με ευφυή τρόπο χρησιμοποιούν την μετεμφυλιακή θα λέγαμε φόρμα της γελοιογραφικής απεικόνισης του κοινωνικού εμφανίζονται στο σήμερα ως σύγχρονες εκδοχές μιας ανοιχτής πολιτικοποιημένης τέχνης. Τέλος η συμβολική χειρονομία των αντιπλημμυρικών σακιών μπροστά στον χώρο της γκαλερί αποτελούν μια ισχυρή αναφορά στην μη-επάρκεια αυτών των ενεργειών της τελευταίας στιγμής. Και μας υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος οφείλει να είναι ένα αριστοτελικό πολιτικό όν κυρίως στην εποχή του κατασκευασμένου φόβου και της δυστοπικής κυριαρχίας.
Γ. Μήτρου
Βιογραφικό
Ο εικαστικός Δημητρης Παλάντζας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1992.Το 2011 εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε το 2017 με καθηγητή τον Γ. Τσακίρη. Στο έργο του καλλιτέχνη εντοπίζουμε ποικίλες ιδεολογικές και συμβολικές αναγνώσεις. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι η επανάχρηση του αντικειμένου, όπου έχει πάντα ταυτότητα, φθορά, ουσία και υλικότητα. Ο καλλιτέχνης δημιούργησε ένα άυλο αλφάβητο, όπου η ιδέα και έννοια υπερισχύουν για την ανάγνωση του έργου, εστιάζοντας στην ταυτότητα του αντικείμενου επιλέγει τα “απορριφθέντα αντικείμενα” όπου η ιστορία, η δυσλειτουργία και ο χρόνος γίνονται η πρωταρχική δομή της τέχνης του. Στο ενεργητικό του έχει ένα μόνιμο έργο στο Γαλλικό Ινστιτούτο από την έκθεση «Άγνωστο Αντικείμενο, οbjet in-connu»(2018), δύο ατομικές εκθέσεις «Object’ s origin, rejected», Πολιτιστικό κέντρο Αλίμου, Αθήνα (2018) και «Το κομμένο δάχτυλο» Gallery Braggart, στο Joist Innovation Park, Λάρισα (2022). Έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό ομαδικών εκθέσεων.
Διοργάνωση: Braggart Contemporary Art Gallery, Τ :6908622813
Επιμέλεια : Γιάννης Μήτρου
Εγκαίνια: Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024, στις 19:30
Διάρκεια: 22 Μαρτίου – 12 Απριλίου 2024
Ωράριο: Δευτέρα κλειστά. Τρίτη Πέμπτη Σάββατο 10:30 – 14:00 Τετάρτη, Παρασκευή 12:00 – 20:00
Τόπος: Παπακυριαζή 55 & Σκαρλάτου Σούτσου, Λάρισα
