Ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας, οι εκδόσεις Μετρονόμος και το βιβλιοπωλείο Καλτσάς παρουσιάζουν την ποιητική συλλογή της Στέλλας Ζερβάκη «Ταξίδι του εγώ στο τώρα».
Η εκδήλωση παρουσίασης θα πραγματοποιηθεί στην αυλή του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας (Κούμα 28) την Παρασκευή 14 Ιουνίου, ώρα 19:30.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο Αλέξης Καλέσης, Διδάκτωρ Συγκριτικής Γραμματολογίας. Ποιήματα θα απαγγείλει η Στεφανία Μακρή, Ηθοποιός – Πολιτικός Επιστήμονας. Την εκδήλωση θα συντονίσει η Κατερίνα Χατζημαρκάκη, Συγγραφέας – Ηθοποιός.
Στο χώρο θα εκτίθενται έργα της Ζωγράφου – Δικηγόρου Ολυμπίας Ματράκη. Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού Δήμου Λαρισαίων και του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος – Παράρτημα Λάρισας.
Η Στέλλα Ζερβάκη παρουσιάζεται στο αναγνωστικό κοινό μέσα από τη δεύτερη της ποιητική συλλογή καλώντας μας να θυμηθούμε ότι κανένας δεν είναι μόνος και ότι η τέχνη ξυπνάει μέσα μας μια ενιαία δύναμη που ενώνει γενιές και ψυχές μεταξύ τους ώστε να ενωθούν με τη γη και το χρόνο.
Το «Ταξίδι του εγώ στο τώρα» απαρτίζεται από 60 ποιήματα για την ύπαρξη, τον έρωτα, τον χρόνο, τη συλλογικότητα, την πόλη, την απομάκρυνση από τη φύση και τα ερωτήματα που σφυροκοπούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Ένα ταξίδι του εγώ που συναντιέται και συνομιλεί με τη μοναξιά και την αιωνιότητα, με το ανθρώπινο και το ονειρικό. Το κίτρινο φως από τις λάμπες του δρόμου, οι λευκοί διάδρομοι, τα γκρι πεζοδρόμια και εκείνη η Άνοιξη που εισχωρεί από μια χαραμάδα συνθέτουν τον ποιητικό καμβά της Ζερβάκη καλώντας μας σε μια συλλογική αναθεώρηση.
***
ΑΤΟΜΙΣΜΟΣ
Σκληρά δουλεύουμε, σκλάβοι της οργής,
ο καθένας σκάβει για τον ίδιο καταγής,
και αν κάποιος κατάδικος κοίτα τον ουρανό,
με δάκτυλα τον σημαδεύουμε:
«αυτός δεν ανήκει εδώ».
Τότε το φτυάρι παίρνει όλο πυγμή:
«θα σας δείξω τί πάει να πει οργή».
Και ο ποιητής μάταια προσπαθεί,
τα βλέμματα να στρέψει
στο κίτρινο λουλούδι που φύτρωσε στη γη.
ΑΝΘΡΩΠΟΜΗΧΑΝΗ
Όλα έγιναν αυτόματα, τα μηχανήματα στο αεροδρόμιο
δεν αφήνουν λίγη ζωή παραπάνω.
Κάποτε, έναν άνθρωπο στα μάτια κοιτούσα,
να αφήσει τη πίτα, το λάδι, το τυρί ζητούσα.
Γελούσε, έλεγχε και με ένα απαλό νεύμα μου μιλούσε.
Γίνανε οι λέξεις σαφείς, οι κινήσεις μετρημένες,
οι άνθρωποι ειδήσεις.
Χθες κάποιος έκλαιγε στα επείγοντα,
για ένα τηλέφωνο παραμιλούσε,
για λίγο «χαμένο» χρόνο ζητιάνευε.
Ποιος προλάβαινε να ακούσει;
Φταίει κανείς;
Το χρόνο μας έκλεψαν, το βλέμμα μας τύφλωσαν,
τα χέρια μας έδεσαν και εμείς
το στόμα μας κλείσαμε, τα αυτιά μας βουλώσαμε,
τα μάτια μας πίσω από οθόνες κρύψαμε.
Ύστερα μας άλλαξαν.
Οι μηχανές, μόνο μηχανές αντικαθιστούν.
***
Στέλλα Ζερβάκη
«Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1990. Κάθε χρόνο μετακομίζαμε με αποτέλεσμα να μην έχω ένα σταθερό τόπο. Σπούδασα Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και από το 2015 ζω στο Παρίσι, όπου εργάζομαι ως Γενικός Χειρουργός.
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την ποίηση κατά τη διάρκεια της ειδικότητας μου. Ήταν μία ανάγκη που γεννήθηκε για να εκφράσω τις καταστάσεις που ζούσα χωρίς να νικήσει η απαραίτητη για το επάγγελμα κυνικότητα.
Τον Νοέμβριο του 2021, εξέδωσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή που. Ποιήματα της συλλογής κέρδισαν το 4Ο Βραβείο στον 7Ο Διαγωνισμό Ποίησης Κ.Π. Καβάφης και μελοποιήθηκαν από τον μουσικοσυνθέτη Σταύρο Σιδερά.
Η συλλογή μου «Ταξίδι του Εγώ στο Τώρα», είναι η προσωπική έκφραση και αποδοχή των συναισθημάτων που προκαλούν τα γεγονότα της η εποχή μας.
Η ποίηση ελπίζω να ενώνει ακόμα συνειδήσεις.»
