Σ’ αυτό το επεισόδιο οι κούκλες μας… το λεν’ το ποίημα!
Έχουν ανακαλύψει την τέχνη της ποίησης και κάνουν πρόβες, ώστε να την εντάξουν στις παραστάσεις τους.
Όχι, δεν είναι ποιητές. Απλά ψάχνουν για στιχάκια σε τοίχους και παγκάκια, γιατί τις πιο όμορφες μέρες τους δεν τις έχουνε ζήσει ακόμα…
Περιμένουν έξω από τα σκοτεινά παράθυρα του Μύλου τα βράδια, ανυπομονώντας να ξυπνήσουν τον κόσμο μονομιάς για να έρθει ανάποδα ο ντουνιάς…
Και το πρωί, κάτω από το πρωινό άστρο, ανυπομονούν να ξαναδούν τις αμυγδαλιές να ανθίζουν, ν’ ανταμωθούν με τα παιδιά σου -που δεν είναι παιδιά σου- με τα δυο πεδιλάκια τους μόνο από ουρανό και να σηκωθούν λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα…
Τα βράδια λοιπόν, που τα παιδιά κοιμούνται, οι κούκλες, τους στέλνουν όμορφα ποιήματα. Δεν τραγουδούν, παρά γιατί τις αγαπήσατε στα περασμένα χρόνια και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή και σε χιόνια.
Κι αυτό που θέλουν να σου πουν, δεν στο έχουν πει ακόμα…
«Μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια, κι εμείς δεν έχουμε άλλο όπλο από το να διηγούμαστε ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύουμε» όπως λέει ο ποιητής κι εμείς ευχόμαστε να είναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Ποιήματα:
«Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου» Χαλίλ Γκιμπράν
«Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου» Κώστας Βάρναλης
«Το παράθυρο» Κώστας Καβάφης
«Ειρήνη» Γιάννης Ρίτσος
«Λίγο ακόμα» Γιώργος Σεφέρης
«Φόρος» Γιώργος Σουρής
«Πρωινό Άστρο» Γιάννης Ρίτσος
«Εγώ δεν είμαι ποιητής» Λάζαρος Ανδρέου – Νίκος Παπάζογλου
«Δον Κιχώτης» Κώστας Ουράνης
«Μαρίνα» Οδυσσέας Ελύτης
«Μόνο γιατί μ’ αγάπησες» Μαρία Πολυδούρη
«Η υπαναχώρηση του ποιητή» Αγνώστου.
