Γράφει ο Απόστολος Παπαδόπουλος
Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που τον Αύγουστο δεν πάω διακοπές αλλά τις περισσότερες ημέρες του κινείται στο κέντρο της Λάρισας (κυρίως) καθώς και στα πέριξ.
Αυτό δεν είναι ούτε επιλογή ούτε διαστροφή, απλά συμβαίνει για λόγους που δεν αναλύονται εδώ.
Ποτέ άλλωστε δεν κατάλαβα αυτό τον ψυχαναγκασμό να πρέπει όλοι μας να φύγουμε από την πόλη για να πάμε για κάποιες μέρες σε ένα παραλιακό μέρος ή νησί ή βουνό…
Λες και αν φύγεις μια βδομάδα δεν θα ξαναγυρίσεις στην καθημερινότητά σου ή πρέπει ντε και καλά η απόδραση αυτή να γίνει καλοκαίρι. (Εξαιρούνται οι γονείς)
Πως είναι όμως η Λάρισα τον Αύγουστο; Άδεια, ζεστή, αφόρητη θα έλεγαν αρκετοί – αν προσθέσουμε επίσης και το γεγονός ότι τα περισσότερα καταστήματα και υπηρεσίες κατεβάζουν ρολά τότε θα λέγαμε ότι είναι σαν να σε διώχνει από μόνη της.
Ποτέ άλλωστε δεν υπήρξε η πόλη μας τουριστική. Δεν είναι κοντά σε θάλασσα, δεν έχει κάποιο τοπόσημο που να φέρνει επισκέπτες, και ακόμα και το ποτάμι που υπάρχει δεν μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε όπως άλλοι λαοί γιατί δεν έχουμε την κουλτούρα. Να καθόμαστε πχ στο γρασίδι δίπλα από την όχθη του Πηνειού και να τρώμε παγωτό το απόγευμα.
Στο γρασίδι καθόμαστε μόνο την Πρωτομαγιά εδώ, και δεν τρώμε (μόνο) παγωτό φυσικά…
Ο Λαρισαίος – και ο Έλληνας γενικότερα – θέλει τραπεζάκι, καφέ, σερβιτόρο να τον σερβίρει και την ίδια ώρα να συζητάει για την ακρίβεια που δεν τον αφήνει να χαρεί τίποτα.
Τα παραπάνω δεν είναι παράπονα είναι απλά μια καταγραφή, δεν πρόκειται να αλλάξουν και δεν χρειάζεται κιόλας. Ξέρουμε που γεννηθήκαμε και ζούμε. Ξέρουμε ότι ένα καλοκαίρι θα έχουμε πολλά κουνούπια, το επόμενο ιπτάμενες κατσαρίδες, μετά θα έρθουν τα τριζόνια κοκ
Ξέρουμε ότι στα τοπικά sites θα βλέπουμε φωτογραφίες από πανηγύρια και χοροεσπερίδες στα γύρω χωριά του νομού, από θέατρα, συναυλίες καθώς και το πόσος χαμός από κόσμο γίνεται σήμερα στα παράλια… δείτε φωτογραφίες.
Ξέρουμε επίσης ότι όταν έρθει Σαββατοκύριακο οι μαγαζάτορες που έχουν τα μπαρ στο Φρούριο και στο κέντρο θα αναπολούν την άνοιξη ή θα περιμένουν το φθινόπωρο ή θα κλαίνε την μοίρα τους γιατί όλοι θα λείπουν από την πόλη.
Άλλωστε μόνο οι τρελοί και οι κατσαρίδες κυκλοφορούν στην Λάρισα Σαββατοκύριακο μεσημέρι – και τις υπόλοιπες μέρες οι εργαζόμενοι που δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά και πάνε από το κλιματιστικό του σπιτιού τους στο κλιματιστικό του μαγαζιού τους.
Όσα καλοκαίρια και να περάσουν όμως, όσο και να βλαστημάμε την τύχη μας δεν την αλλάζουμε την Λάρισα, γιατί όταν έρθει ο χειμώνας και οι παγωνιές θα μετράμε πάλι αντίστροφα για το επόμενο καλοκαίρι.
