Κάθε φορά στο παρελθόν που είχα ένα λευκό φύλλο του word μπροστά μου συνήθως ήξερα πώς να το γεμίσω. Ειδικά αν αφορούσε την επικαιρότητα και την πολιτική όλα έμοιαζαν απλοϊκά. Στους καιρούς που ζούμε όμως η επικαιρότητα έχει πάψει να είναι μια ευθεία γραμμή, περισσότερο μοιάζει με κουβάρι που απ’ όπου κι αν το πιάσεις δε ξετυλίγεται με τίποτα.
Η πανδημία του Κορονοϊού δεν δοκίμασε μόνο την κλινική υγεία μας αλλά και την ψυχική και την κοινωνική. Ο κάθε ένας έχει άποψη από το πώς προήλθε ο ιός μέχρι και για το τι πρέπει να κάνει η ανθρωπότητα. Φυσικά και είναι δικαίωμα του καθενός να εκφέρει άποψη, να παπαρολογεί νομίζοντας ότι έχει δίκιο είναι το πρόβλημα. Αυτά όμως είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Από την Τετάρτη, το νέο αφήγημα είναι η λειτουργία που έγινε στις εκκλησίες για την ημέρα των Φώτων. Καθόμαστε και συζητάμε δηλαδή για μια υπόθεση τριών ωρών ενώ το ίδιο έγινε και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Ξαφνικά κάποιοι είδαν συνωστισμό – όχι βέβαια μεγαλύτερο απ’ ότι βλέπεις σε μια τράπεζα καθ’ όλη τη διάρκεια των μέτρων κατά της πανδημίας. Ξαφνικά κάποιοι θυμήθηκαν το πόσο επικίνδυνη είναι η θεία κοινωνία λες και το μυστήριο δεν τελούνταν όλο το καλοκαίρι ως σήμερα.
Αυτό όμως που πιστεύω πόνεσε περισσότερο τους κατακριτές δεν είναι οι λειτουργίες, είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ορθόδοξη εκκλησία, μέσω της Ιεράς Συνόδου, διεκδίκησε να ανοίξουν για την συγκεκριμένη μέρα οι εκκλησίες. Μια απόφαση δηλαδή που είχε πάρει αρχικά η κυβέρνηση αλλά στις 2 Ιανουαρίου όταν αποφάσισε – αιφνιδιαστικά – να κλείσει εκ νέου τα καταστήματα απαγόρευσε και τις λειτουργίες την ημέρα των Φώτων. Η κυβέρνηση δηλαδή ήταν αυτή που δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα μπάχαλο απ’ το πουθενά και έφτασαν να κριτικάρουν αυτοί που τις ώρες των λειτουργιών βρισκόταν κάπου στο έβδομο όνειρο στο κρεβάτι τους.
Ευτυχώς όμως τα μέτρα τηρήθηκαν, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όλα πήγαν καλά.
Εγώ από την μεριά μου θέλω να ευχηθώ, να μην ξαναδώ σε μια τόσο φωτεινή μέρα για τον Χριστιανισμό κανενός είδους απαγορευτικό και σύντομα στην εκκλησία να γίνεται το αδιαχώρητο, χωρίς κανένα πρόβλημα. Σαν αυτό που είδαν στον ΣΚΑΪ από βίντεο του 2015 ένα πράγμα…
Ας είναι και το Πάσχα αυτό το σύντομα, μιας και πέρυσι δεν το ζήσαμε όπως έπρεπε.
Σε αυτό βέβαια πρέπει να συμβάλει και η εκκλησία και να μην γραφικίζουν ορισμένοι ιερείς και Μητροπολίτες για την “διαβολικότητα” του εμβολίου. Άλλωστε η επιστήμη είναι επίτευγμα ανθρώπων μέσω των εργαλείων που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και θα έπρεπε να αγκαλιάζεται από την θρησκεία.
Αν με ρωτάτε λοιπόν, εγώ έτσι τον θέλω τον κλήρο, να διεκδικεί το δίκαιο και το λογικό και να μην είναι “yes men” σε ό,τι αποφασίσει η εκάστοτε εξουσία. Η ελλαδική εκκλησία δημιουργείται από τους πιστούς, άρα από τον ελληνικό λαό, και πρέπει να λειτουργεί με ευθύνη προς τον εαυτό της και προς τον λαό.
Αυτά από εμένα, να μας έχει ο Θεός καλά να προχωράμε…
Α.Π.
