Το Ελεύθερο Εργαστήρι Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας-Μουσείου Γ. Ι. Κατσίγρα συμμετέχει και στηρίζει το θεσμό του Φεστιβάλ Πηνειού από την πρώτη χρονιά λειτουργίας του.
Με την πολυετή παρουσία του αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς (κάτω από τη γέφυρα) για κάθε επισκέπτη του Φεστιβάλ που θέλει να εκφραστεί καλλιτεχνικά ή θέλει να διαθέσει το χρόνο του δημιουργικά ανεξαρτήτως ηλικίας και εικαστικών ικανοτήτων.
Θέτει κάθε χρόνο διαφορετικούς προβληματισμούς με θεματικές όπως π.χ. οικολογία, σχέσεις παιδιού και ενήλικα, ειρήνη κ.ά. με σκοπό την έκφραση της προσωπικής άποψης του συμμετέχοντος μέσα από τα εικαστικά με υλικά όπως το χρώμα, το χαρτί και ο πηλός.
Τα τελευταία χρόνια έχει επιλέξει σε μία από τις ημερήσιες δράσεις του να παρουσιάζει και να επαναδημιουργεί με τη συμμετοχή των επισκεπτών πίνακες της Συλλογής Κατσίγρα. Η δράση φέρει τον τίτλο «Πίνακες στις… όχθες του Πηνειού!». Σε μεγάλες ξύλινες επιφάνειες οι πίνακες «ζωντανεύουν» καθώς στοιχεία του πίνακα βγαίνουν σε πρώτο πλάνο ενώ σε δεύτερο παραμένει το φόντο.
Στόχος αυτής της δράσης είναι το Ελεύθερο Εργαστήρι να αποτελέσει δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ της Συλλογής Κατσίγρα και του πολίτη «βγάζοντας» τα έργα τέχνης από το μουσείο και φέρνοντας τα στο κέντρο της εκάστοτε δράσης προσφέροντας μία πρωτότυπη βιωματική καλλιτεχνική εμπειρία.
Φέτος επιλέχθηκαν τα έργα:
α) «Πολιτεία» του Αγήνορα Αστεριάδη (Λάρισα 1898-Αθήνα 1977), ένα εμβληματικό έργο της μόνιμης έκθεσης του μουσείου το οποίο φιλοτεχνήθηκε το 1969. Ο Αστεριάδης αποδίδει τις συνθέσεις του με ένα χαρακτηριστικά προσωπικό ύφος, στο οποίο συνυπάρχουν στοιχεία της βυζαντινής παράδοσης, της λαϊκής τέχνης και της ναΐφ ζωγραφικής με τη χρησιμοποίηση μιας ιδιόρρυθμης προοπτικής. Στο συγκεκριμένο έργο του απεικονίζεται η πόλη της Λάρισας με ευδιάκριτα τοπόσημα της πόλης και κυρίαρχο εκείνο του Πηνειού ποταμού.
β) «Σπάρτη» του Κωνσταντίνου Μαλέα (Κωνσταντινούπολη 1879-Αθήνα 1928), έργο που εκτίθεται στη μόνιμη συλλογή του μουσείου. Ο Κωνσταντίνος Μαλέας έχει χαρακτηριστεί ως ανανεωτής της ελληνικής ζωγραφικής, έχοντας ως αφετηρία ιμπρεσιονιστικά και μεταϊμπρεσιονιστικά πρότυπα. Κυρίως τα έργα του απεικονίζουν τοπία, στα οποία κυριαρχούν η σχηματοποίηση και τα δυνατά, καθαρά χρώματα τα οποία χτίζουν σε ενότητες τη σύνθεση. Το συγκεκριμένο έργο απεικονίζει σε πρώτο επίπεδο, μια πεδιάδα και δέντρα ενώ στο βάθος υψώνονται βουνά. Στο κέντρο του πίνακα κεντρική θέση κατέχει μια ανθισμένη αμυγδαλιά και τα εκατέρωθέν της κυπαρίσσια. Σε δεύτερο επίπεδο διακρίνεται μια σειρά από δέντρα και πίσω τους υψώνονται δυο οροσειρές και φαίνεται ο ουρανός. Το έδαφος έχει αποδοθεί με οριζόντιες λωρίδες χρώματος πράσινου, καφέ και λευκού.
Το αποτέλεσμα αυτού του εικαστικού διαλόγου που αναπτύχθηκε μεταξύ των συγκεκριμένων έργων και των επισκεπτών του φετινού Φεστιβάλ βρήκε τη νέα του θέση. Τα έργα φιλοξενούνται πλέον στον αύλειο χώρο της Πινακοθήκης σε εύληπτα σημεία ώστε να αποτελέσουν σημείο συνάντησης και διαλόγου των επισκεπτών τους και παράλληλα να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα δημιουργώντας μία υπαίθρια γκαλερί έργων τέχνης.
