Το Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας φιλοξενεί την εικαστική έκθεση «Πόλεμος και Ειρήνη» σε επιμέλεια της Αλεξάνδρας Μαράτη .
Η έκθεση γίνεται σε συνεργασία με τη Nouvelle Amicale , τη γκαλερί Donopoulos IFA και τον όμιλο για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων με τη στήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας ως μία μορφή αλληλεγγύης στον ουκρανικό λαό .
Σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης θα υπάρχει η δυνατότητα προσφοράς χρημάτων που θα μετατραπούν σε κουπόνια σίτισης για τη στήριξη της δομής του Πειραιά που φιλοξενεί μητέρες και παιδιά από τον πόλεμο της Ουκρανίας .
Τα εγκαίνια της έκθεσης είναι την Παρασκευή 3 Ιουνίου 2022 και ώρα 20.00
Δύο καλλιτέχνες η Αλεξάνδρα Μαράτη και ο Frédéric- Berger- Cardi, εκ πρώτης όψεως τόσο διαφορετικοί στις φόρμες τους, στα μέσα τους, στην επιλογή του χρώματος, μονοχρωμία/πολυχρωμία, συναντιούνται στους φαντασιακούς δρόμους των απεικονίσεων τους, σε έναν ανατρεπτικό διάλογο. Αλληλοσυμπληρούμενης διαφορετικότητας, κρυμμένης αισιοδοξίας και διαπολιτισμικής αλληλεγγύης….
Ένα θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα. Ένας πόλεμος του ανθρώπου, όχι μόνο στην κυριολεκτική του έννοια, αλλά και σε οτιδήποτε άλλο έχει ανατρέψει την ειρηνική μας διαβίωση και συνύπαρξη. Ο πόλεμος του ισχυρού απέναντι στον πιο αδύναμο, οι πρόσφυγες, η καταστροφή της φύσης και του οικοσυστήματος, μια άγνωστη αγωνία που μας κυριεύει, που οδηγεί στην εσωστρέφεια και την απομόνωση.
Ο πόλεμος πάντα συνυπάρχει με την ειρήνη.
Τα ζωγραφικά έργα της Αλεξάνδρας, Πλασμένα με ευαισθησία και ενσυναίσθηση, διατηρούν την αρχιτεκτονική δομή τους με τις πολλαπλές χρωματικές επιστρώσεις και τις περίπλοκες μορφές που από πιο συμπαγείς μετατρέπονται σταδιακά σε φασματικές ή οριακά ατσάλινες. Χώροι εξωτερικοί και εσωτερικοί, συχνά περίκλειστοι, που έχουν εκκενωθεί ή εγκαταλειφθεί λόγω ακραίων και απρόβλεπτων γεγονότων ανωτέρας βίας… Σε τόπους φαινομενικής ησυχίας, πλανάται η αίσθηση της απώλειας και μιας επικείμενης νέας έκρηξης. Εικόνες φωτεινές και σκοτεινές εναλλάσσονται μέσα από το τρεμόσβημα ιριδίζοντων και μεταλλιζέ αποχρώσεων που εκπέμπουν τα εναπομείναντα όπλα και οχήματα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα θολή και μυστήρια. Η βαθμιαία γεωμετρική αποδόμηση των χώρων θυμίζει διαδικασίες εσωστρέφειας και αυτογνωσίας.
Τα ζωγραφικά έργα του Frédéric, Μια ειρηνική αναζήτηση στη φύση και στο κοσμικό σύμπαν, στην πιο αρχέγονη μορφή τους, όπου με τρόπο λιτό, και την απουσία χρώματος, η κυριαρχία ασπρόμαυρης σκιάς, γεννά γαλήνιες, και βίαιες κινούμενες εικόνες, ντελικάτη σκοτεινιά που μετατρέπει τις άδειες από την ανθρώπινη παρουσία επιφάνειες σε ενεργειακά κύματα και φως. Χωροχρονικές μνήμες, παραπέμπουν έντονα σε αλληλεπίδραση με τα στοιχειά της φύσης, εξαϋλωμένα αντικείμενα – πλανήτες που μετεωρίζονται και μαύρες τρύπες. Όλα φαίνονται να απορροφούν και να αντανακλούν στη συνέχεια προς τα έξω την ’’πνευματικότητα’’ που τα περιβάλλει. Η φύση εισβάλλει τόσο δυναμικά στο χώρο επιβάλλοντας τη σιωπή της, παρακινώντας σε έναν γητευτικό ασκητισμό.
Αναζητούμε και ονειρευόμαστε γι’ αυτές τις ουτοπίες.
Όλο και πιο πολύ θέλουμε να τις αγγίξουμε.
