Το Θεσσαλικό Θέατρο, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας – Γαλλική Πρεσβεία τιμάει την πόλη της Λάρισας, τον σπουδαίο πνευματικό της άνθρωπο, ψυχίατρο και συγγραφέα Μάκη Λαχανά και τα 100 χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής, παρουσιάζοντας το μυθιστόρημα του γνωστού Λαρισαίου με τίτλο Η πόλις, Μυθιστορηματική ανθρωπογεωγραφία της Λάρισας, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ι. Τσουμάνη. Η παραγωγή του Θ. Θ. που συγκίνησε το κοινό κι ανέσυρε σημαντικές ιστορικές μνήμες της πόλης, συνεχίζει το ταξίδι της με παραστάσεις σε εμβληματικούς χώρους της Λάρισας, στην Αυλή του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας, την Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου στις 20:30.
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων στο 2410533417 Δευτέρα – Παρασκευή 10:00-14:30.
Γενική είσοδος 5 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Ο συγγραφέας
Ο ψυχίατρος και συγγραφέας Μάκης Λαχανάς (1924-2010) υπήρξε ένα σημείο αναφοράς για τη Λάρισα. Σπούδασε ιατρική στη Θεσσαλονίκη, νευρολογία στο Μόναχο και ψυχιατρική στην Τυβίγκη. Πέρα από τις επιστημονικές του εργασίες πάνω στη σχιζοφρένεια, έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, θεατρικά έργα και δοκίμια. Διακρίθηκε για το μεταφραστικό του έργο, ενώ εξέδιδε από το 1976 και για δεκαετίες το λογοτεχνικό περιοδικό Σπαρμός.
Η παράσταση
Η Πόλις, μυθιστορηματική ανθρωπογεωγραφία της Λάρισας, είναι το τελευταίο έργο του Λαχανά. Εκδόθηκε το 2009, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, και είναι αφιερωμένο στους πρόσφυγες όλου του κόσμου.
Ο συγγραφέας αναδημιουργεί μνήμες από τη δική του οικογένεια, που ζούσε στην ακμάζουσα Αδριανούπολη, στην Ανατολική Θράκη. Η αφήγηση αρχίζει το 1912, πριν από το ξέσπασμα του Α’ Βαλκανικού Πολέμου. Οι γυναίκες και τα παιδιά της οικογένειας Φλωριά, που εμπορευόταν το μετάξι της Αδριανούπολης στις παραδουνάβιες χώρες, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη.
Αναζητώντας καταφύγιο καταλήγουν στη Λάρισα. Η οικογένεια τοποθετείται σε ένα παλιό αρχοντικό στον Άγιο Κωνσταντίνο (συνοικία των εύπορων μουσουλμάνων στην οθωμανική εποχή), όπου πρέπει να συγκατοικήσει με οικογένειες από διάφορα μέρη που έρχονται κατά κύματα, ως το 1922, όταν καταφθάνουν οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη: αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Λαχανάς ξεδιπλώνει την αφήγηση της Λάρισας, της εποχής του Μεσοπολέμου, μέσα από τη ματιά των προσφύγων και μέσα από τις προσωπικές του μνήμες.
Οι ιστορίες που αποτελούν την πρώτη ύλη της παράστασης συχνά προκαλούν έκπληξη. Πρόσωπα και καταστάσεις συνθέτουν ένα μεγάλο ψηφιδωτό, το ψηφιδωτό μιας πόλης σκληρής αλλά και βαθιά ανθρώπινης, αντιφατικής και σχεδόν παγανιστικής. Με κομβικό έτος το 1941, έτος μαρτυρικό, όταν μέσα σε λίγες μέρες η πόλη πλήττεται από βομβαρδισμούς και ισχυρό σεισμό και ισοπεδώνεται σχεδόν ολόκληρη.
Μέσα από τα ερείπια της παλιάς Λάρισας αναδύεται η νέα Λάρισα, μια άλλη πόλη, όπως μέσα από την οθωμανική αναδύεται προηγουμένως η ελληνική Λάρισα: η μεταμόρφωση, το μεγάλο θέμα που διατρέχει όλο το βιβλίο και την παράσταση. Η εχθρική αρχικά για τους πρόσφυγες πόλη, η οποία στη συνέχεια γίνεται η νέα εστία τους, η μήτρα, το χωνευτήρι της νέας ζωής.
