Γράφει ο Απόστολος Παπαδόπουλος
Τις τελευταίες ημέρες την ελληνική επικαιρότητα σχεδόν μονοπωλεί το θέμα με τον βιασμό της Ολυμπιονίκη ιστιοπλοίας Σοφίας Μπεκατώρου.
Το θέμα έχει πολύ δρόμο ακόμα και οι προεκτάσεις που θα πάρει είναι ακόμα άγνωστες.
Ίσως έχουμε αποκαλυψεις με μορφή χιονοστιβάδας, ίσως το θέμα σταματήσει εδώ και δεν ζήσουμε ένα ελληνικό κίνημα #metoo
Το δικό μου ερώτημα είναι αν υπάρχει ανάλογη περίπτωση στην πόλη μάς.
Όχι απαραίτητα αθλήτρια. Θα μπορούσε να είναι και νοσηλεύτρια, γιατρός, βοηθός φαρμακείου ή νέα δημοσιογράφος που “γυάλισε” στον διευθυντή της.
Θα μπορούσε να είναι ασκούμενη δικηγόρος ή υπάλληλος σε κάποιο κατάστημα. Θα μπορούσε ακόμα να είναι φιλόδοξη πολιτικός.
Βέβαια ο χώρος του αθλητισμού είναι πολύ πιο… προσιτός για να συμβεί κάτι τέτοιο και ειδικά αν ο θύτης είναι πολύ μεγαλύτερης ηλικίας από το θύμα τότε το σοκ είναι μεγαλύτερο.
Η περίπτωση της Σοφίας Μπεκατώρου είναι χαρακτηριστική περίπτωση εκμετάλλευσης ενός κοριτσιού που είχε όνειρα να κάνει καριέρα.
Τα ίδια όνειρα έχει και μια κοπέλα στον χώρο εργασίας της, τα οποία όνειρα κάνει εφιάλτη ένας διευθυντής που της ζητάει σεξουλικά ανταλλάγματα.
Βέβαια φταίμε κι εμείς οι απλοί άνθρωποι, όχι μόνο οι άνδρες, που αν δούμε μια ωραία γυναίκα σε υψηλή θέση μιας εταιρίας ή στην πολιτική μας έρχονταν στο μυαλό πολλά σενάρια, τα οποία τις περισσότερες φορές μετατρέπουμε σε φήμες που μας βολεύουν.
Το “ποιος την πηδάει αυτήν” και το “ποιος ξέρει σε ποιόν κάθισε” είναι κάτι που ακούγεται πολύ συχνά.
Δικαστές δεν είμαστε βέβαια και η αλήθεια δε ξέρουμε που βρίσκεται, ούτε στην υπόθεση της Μπεκατώρου ούτε και σε όποια άλλη παρόμοια εμφανιστεί στον ορίζοντα.
Εν κατακλείδι το ερώτημα παραμένει: Καμία Λαρισαία δεν κρύβει κάτι ανάλογο μέσα της;
